Weer aan de slag

Hee,
Daar ben ik weer. Deze keer met weekend en stage verhalen, ik hoop dat jullie het leuk vinden.

3 juni: Kpando
Na de lange reis van gisteren hoopte ik dat ik een beetje uit kon slapen. Nou dat is geluk ik heb tot 8 uur geslapen. Daarna was ik klaarwakker.
Op zich ook weer niet heel erg, want dan kan ik rustig op starten en daarna mijn was gaan doen. Heb namelijk was van bijna 2 weken liggen nu, omdat normaal in het weekend een wasdag is, maar omdat we weg waren is daar dus niks van gekomen.

Na het wassen was het al bijna middag en wilde ik nog wel iets gaan doen. Ik besloot om naar Kpando te gaan, want daar gaan we niet zo vaak heen. De rest vond het ook een goed idee, dus uiteindelijk gingen we met z’n alle.

In Kpando hebben we niet heel veel gedaan, wel hebben we bij een man Papa Bone souvenirtjes besteld en wilde we eigenlijk die van Laura ophalen, maar die waren nog niet klaar. Dus we moeten aanstaande donderdag terugkomen.
Ook moest Tanne en Laura nog pinnen, dat hebben we dan ook maar meteen gedaan.

Toen we terug waren hebben we een beetje gerelaxt en ben ik op tijd gaan slapen, want ik was nog wel moe van de reis van gisteren.

4 juni: Weeshuis bezoeken
Weer een dagje waarop ik kan uitslapen, weer tot een uur of 8. Daarna vroeg Laura of ik mee wilde naar het weeshuis, ze had namelijk samen met Sophie haar kleding uitgezocht en wilde dit gaan brengen. Verder waren er ook nog een hoop medicijnen over van de vorige groep. Dus die gingen we ook brengen.

’s Middags gingen Laura en ik met twee grote zakken op weg naar het weeshuis, Happy kids. Eenmaal daar aangekomen ging Laura eerst naar binnen, want die was er al vaker geweest.
Toen ging ik naar binnen en werd hartelijk begroet door alle kindjes daar. Verder werken er ook nog 3 Amerikaanse vrijwilligers. Dus daar hebben we ook even mee staan te praten.
We hebben de medicijnen en kleding aan de medewerkers daar gegeven en de kinderen krijgen deze zodra ze het nodig hebben.
Daarna zijn we met de kinderen naar een veldje verder op gegaan. Daar hebben we samen met wat kinderen gevoetbald. Ook met de meisjes, want die gaan sinds kort ook voetballen. De begeleiders van het weeshuis proberen namelijk een competitie op te zetten voor meisjes. Die sporten hier namelijk bijna nooit terwijl het wel goed voor ze is.
De meisjes vonden het dan ook erg leuk dat wij meededen en de jongens natuurlijk ook.
Ik kreeg het er wel warm van en was even gaan zitten. Toen kwamen er allemaal kindjes kijken en vroegen ze of ik foto’s had. Dus ik pakte mijn telefoon en toen werd ik bedolven onder de kinderen.
Na een tijdje gingen we weer terug richting het weeshuis, want de kinderen moesten rusten.
Wij gingen dan ook terug naar Golokwati.

’s Avonds heb ik niet veel meer gedaan, want een dag met heel veel kinderen is wel vermoeiend. Iedereen wilde namelijk je aandacht en je kan ze dat niet allemaal tegelijk geven.
Wel heb ik ’s avonds mijn nieuwe jurkje nog gekregen. Alleen jammer dat ik hem hier niet aan kan doen, want het is namelijk in begrafeniskleuren.

5 juni: Eerste dagje stage na de vakantie
Weer vroeg eruit vandaag om naar stage te gaan. Ik heb er best wel zin in, want ik sta vandaag op theater (de operatieafdeling). Verder is er ook een recovery (uitslaapkamer) op de afdeling.
Om 8 uur was ik op stage, maar ik had nog geen goed pak. Met mijn jurkje mag ik namelijk niet verder dan de rode lijn, want daarachter is het “schoon”. Dus moest ik wachten tot er iemand kwam die mij een pak kon geven. Ik had echter wel geluk, want de vrouw die ze verkoop was aanwezig.
Na een half uur wachten kwam de vrouw eindelijk binnen. Ze haalde een hele hoop kleding tevoorschijn en vroeg wat ik wilde. Ik zei dat ik er wel een wilde kopen, want ik heb die later in mijn stage ook nog nodig.
Toen haalde ze meteen een goed setje tevoorschijn. Deze moest ik meteen gaan passen en het pasten dus heb ik hem maar meteen genomen. Het is niet een standaard pak, maar ik vind hem eigenlijk wel leuk. Beetje jammer dat de muts niet bij de rest past.

Na het omkleden mocht ik verder lopen. Was echter maar één operatie gepland, een man met een liesbreuk. Maar dit heb ik niet kunnen zien, want hij kwam pas toen ik naar huis was.
Ik heb dus mijn hele dienst bij de recovery gezeten, waar twee vrouwen lagen die net een keizersnede hadden gehad. Deze waren echter in de middag weg en heb ik nog gaasjes gevouwen.

Terug in Golokwati heb ik echter niet veel meer gedaan dan mijn blog bijwerken en alles uploaden. ’s Avonds ben ik op tijd naar bed gegaan, want ik was nog best moe van het weekend.

6 juni: Keizersnede
Hopelijk zijn er vandaag wel operaties, niet net als gisteren, want dan ga ik me denk ik wel vervelen. Gelukkig was er vandaag wel een gepland, want er was gisteren iets misgegaan bij een operatie in de avond. De man heeft nu namelijk een bloeding ergens en ze gaan hem dus opnieuw opereren. Jammer genoeg kwam hij echter pas na mijn dienst.
Verder waren er 3 Ghanese studenten bij gekomen op de afdeling. In eerste instantie dacht ik dat het vervelend zou zijn, omdat ik dan minder kan zien. Maar dit is totaal niet, want iedereen mag gewoon mee en de Ghanese studenten doen niet zo veel, dus kan nog steeds volop dingen leren.

In mijn dienst had ik wel twee keizersnede mee mogen doen. Dit was ook erg leuk en heel bijzonder. De beide keizersnede werden uitgevoerd door 2 verschillende artsen, dus ik kon ook goed de verschillen tussen de artsen zien. De een trok/scheurden de weefsels meer open en den andere sneed ze open. Ik vond het snijden wel fijner om te zien en denk dat je daarna er ook minder last van hebt.
Maar goed beide baby’s zijn er gezond uitgekomen. De ene was een hele grote jongen en de andere een klein meisje. Voor de moeder van het meisje vond ik het wel heel leuk, want er was van tevoren gevraagd wat ze zelf dacht en ze zei een meisje. Dus dat was wel speciaal.

Voor de rest heb ik een hele hoop gaasjes voor de tandarts mee gemaakt. Die moet je op een speciale manier vouwen, maar dat duurt echt super lang.
Maar al met al een leuke dag gehad op stage met de geboorte van 2 kindjes.

Na stage zou ik nog even wat boodschappen gaan doen, maar ik heb denk ik een half uur staan schuilen voor de regen. Het regende zo hard dat de straat gewoon blank stond en een riviertje werd. Dus kon ook niet echt verder.
Toen het zo goed als over was ben ik verder gegaan en heb de boodschappen gevonden.

Terug “thuis” heb ik niet veel meer gedaan, want het was best een vermoeiende dag. Wel besefte ik dat ik over de helft van mijn stage ben, want gisteren waren we precies 36 dagen hier.

7 juni: Weer geen operaties
Vandaag is het weer hopen op operaties, want er stond voor zover ik weet nog niks gepland.
Eenmaal op stage was er wel een man in de recovery, maar die lag er al sinds gisterenavond. Hij was namelijk opnieuw geopereerd aan een liesbreuk.
Verder was het heel rustig vandaag. Er kwamen geen nieuwe operaties binnen, zelfs geen spoedoperaties. Dus heb ik Lucy, een van de verpleegkundige geholpen met gaasjes vouwen. We hebben samen meer dan 500 gaasjes gevouwen en daarna ook nog alle spullen voor de operatiekamer gesteriliseerd en opgeruimd. Dit was allemaal best veel werk, maar niet voor de hele dag.
Het is dan ook maar goed dat ik mijn tablet mee had genomen, zodat ik aan mijn schoolopdrachten kon werken. Ik heb dan ook een casus helemaal kunnen uitwerken, alleen nog de verpleegkundige diagnose erbij zetten en dan is hij helemaal klaar. Daarna moet ik er nog maar 1 en de opdrachten van beroepsprestatie 2.4 afmaken, maar daarvoor heb ik al veel informatie verzameld.

Na het werk/stage ging ik nog naar de bank om geld te halen, maar de pinautomaat was leeg dus ik moet morgen nog een keer terug. Toen nog even wat yam halen voor het avondeten en richting huis.
Daar heb ik een nieuw stofje ingeleverd, zodat er een jurk van gemaakt kan worden. Zodra die klaar is maak ik wel een foto en zet ik hem ook op de blog, net als het rode jurkje.

Voor vanavond wordt het denk ik weer film kijken, want ik ben aan Harry Potter begonnen. Iemand heeft namelijk alle films op usb. Dus dat wordt nog wel even kijken.

8 juni: Laatste dagje operatiekamer
Vandaag alweer mijn laatste dag op theater. Ik hoopte op een paar leuke operaties, maar helaas.
Toen ik binnen kwam waren ze echter wel bezig met een operatie. Het ging om een vrouw met eclampsie, dat is zwangerschapsvergiftiging. Ze is door middel van een keizersnede bevallen van een tweeling. Deze heb ik jammer genoeg niet gezien, want die waren al weggebracht.
De vrouw heb ik echter wel heel de dag moeten observeren, want door de zwangerschapsvergiftiging had ze een erg hoge bloeddruk, was haar temperatuur ernstige gedaald en moest ze overgeven.
Verder heb ik weer gaasjes gevouwen en aan mijn opdrachten gewerkt.

Ook waren er deze keer een paar kleine dingen om te doen, zoals bij een jongentje een wond op zijn been hechten en een vrouw haar been in gipsen. Dit was ook wel interessant om te zien en werd overal goed bij betrokken.
Toen ik net naar huis wilde gaan, zouden ze nog een vrouw brengen, ook voor een keizersnede. Ze vroegen dan ook of ik nog wilde wachten. Dit vond ik geen probleem, maar na één uur wachten kwamen ze zeggen dat het nog wel even kon duren en dat het goed vanavond kon worden. Dus kon ik alsnog naar huis. Wel hebben ze gezegd dat als er volgende week een leuke casus binnenkomt ik dan mee mag kijken.

Terug “thuis” was er geen stroom en hebben we in het donker moeten koken en afwassen. Het werd dan ook een simpele maaltijd van dingen die we nog hadden liggen.
’s Avonds mijn blog geüpload en daarna nog mijn spullen ingepakt, want Tanne en ik gaan morgen richting Mepe. Waar we Thom en Laura weer gaan zien en natuurlijk hun omgeving.

Dit was het weer voor nu, tot de volgende keer!