De kleine kindjes

Hee,
Daar ben ik weer met in mijn blog, met onder andere het verlossende woord over de afdeling van deze week. Ik hoop dan ook dat jullie het weer met plezier lezen.

17 juni: Pizza!
Vandaag stond in he teken van schoolwerk. Ik werd rond 7 uur wakker en ben gaan ontbijten. Daarna ben ik meteen aan mijn schoolwerk gegaan, tot ver in de middag. Het was namelijk toch super slecht weer en Tanne was ook voor haar schoolwerk bezig en Sophie had ook geen zin om iets te doen.

Omdat iedereen zo lam was van het werken/niks doen. Waren we zelfs te lui om iets te eten te gaan halen. We hebben dan ook de man van de pizza’s gebeld om te vragen of hij ook in Golokwati kan bezorgen. Dit deed hij gelukkig en we hebben gewoon pizza besteld. Het leek even op Nederland.

’s Avonds zijn de 7 overgebleven mensen uit Nijwegen nog even langs gekomen. Het is namelijk Sophies laatste weekend in Golokwati en ook die van Britt. Zij gaat namelijk morgen terug naar huis. Het was wel gezellig en het was ook best laat geworden. Ook al ben ik iets eerder naar bed gegaan dan Tanne en Sophie.

18 juni: Zwemmen
Ik ging vandaag weer eens een poging doen tot uitslapen. Dit werkte echter niet goed, want ik was weer om 7 uur wakker. Aan de andere kant ook niet erg, want daardoor kon ik lekker wassen voor de rest wakker werd. Ook heb ik daardoor rustig aan mijn opdrachten voor school kunnen werken. Ik wilde ze namelijk zo ver mogelijk af hebben dit weekend, zodat ik ze voor volgende weekend ik kan leveren.

’s Middags zijn we met z’n 3e gaan zwemmen, want Laura was dit weekend naar Ada en was nog niet terug. Dit was zoals de vorige keer weer erg gezellig, deze keer alleen geen privé zwembad helaas.
Rond een uur of 4 zijn we weer richting huis gegaan en hebben we het nog gezellig gemaakt, maar ik ben ook een beetje op tijd gaan slapen, want morgen weer een nieuwe dag op stage.

19 juni: Eerste dag blok H
Weer een nieuwe week, betekend weer een nieuwe afdeling. Dit keer block H, hier liggen moeders die net bevallen zijn, kinderen onder de 6 maanden die ziek zijn en premature kindjes.
Ik heb er best wel zin in en hoop er veel te kunnen leren.

Op stage aangekomen kreeg ik eerst een korte rondleiding en moest ik me verdiepen in de dossiers. Hierna mocht ik mee op de afdeling. Een van de kindjes die er ligt is geboren met een geboortegewicht van 0,8kg. Ze is echter nu 2,8kg, maar dit heeft al meer dan 80 dagen geduurd.
Verder ligt er een prematuur kindje die geboren is met 32 weken, tenminste dat stond in het dossier. De verpleegkundige was het echter gaan navragen bij de moeder en die vertelde dat ze pas 26 weken was. Ook vertelde de verpleegkundige dat de moeder had geprobeerd abortus te plegen door bepaalde medicijnen in te nemen. Niet omdat ze zo graag van haar kind af wilde, maar vanwege de sociale druk van haar familie. Ze is namelijk niet getrouwd en zit nog op school (ze is 20). Ik vond dit best schokkend om te horen, maar toen ik de moeder zag en zag hoeveel ze om het kindje gaf hoopte ik dat ze er toch haar best voor gaat doen.
Dit gebeurt echter veel meer in Ghana en soms worden kinderen dan weggegeven aan weeshuizen, of wordt de moeder verstoten uit de familie. Ik hoop dan ook niet dat dit met haar gaat gebeuren.
De rest van de dag heb ik niet veel meer kunnen doen, maar ik ben wel veel te weten gekomen over hoe ze omgaan met baby’s in Ghana.

Na stage zijn we snel naar huis gedaan, want we hadden afgesproken om grote schoonmaak te houden. Tanne en Sophie zouden de ene helft van het huis doen en Laura en ik de andere. Zo hadden we allemaal een badkamer/wc.
We waren echter redelijk snel klaar, maar ja we waren dan ook met z’n 4e.

’s Avonds heb ik mijn ervaringen gedeeld met de rest van het huis en heb ik met Laura de casus van het meisje besproken. Laura doet namelijk sociaalwerk en heeft ervaring met dat soort casussen. Dit was erg fijn en ze heeft me tips gegeven over hoe ik de moeder het best kan begeleiden.
De rest van de avond heb ik film gekeken, ik heb de Harry Potter serie namelijk nog niet af.

20 juni: Rustige dag op de afdeling
Vandaag weer een rustige dag op de afdeling. Zo rustig zelfs dat er niks anders te doen was dan de ademhaling van een van de kindjes te tellen, ongeveer een uur lang. Dit was heel saai, maar wel noodzakelijk. Na een uur mocht ik gelukkig stoppen, omdat er telkens niks veranderde.
Verder hebben we een baby opgenomen, die deel uit maakte van een tweeling. Het was een meisje en zodra ik de moeder zag wist ik het. Dit is de tweeling die ik vorige week mee ter wereld heb geholpen. Ik vond het dus ook best raar dat het kindje er nu was, want ze was helemaal gezond geboren. Nu bleek ze echter maar een verkoudheid te hebben en zou ze snel weer mogen gaan.
De rest van de dag is er niet veel gebeurt en heb ik nog even aan school kunnen werken. Nu zijn mijn opdrachten dan ook zo goed als af, maar moeten ze nog uitgetypt worden.

’s Avonds was ik ondanks dat het heel rustig was op stage best wel moe. Ik ben dan ook redelijk op tijd gaan slapen.

21 juni: Alles inleveren
Weer ben ik vroeg opgestaan, maar had ik niet zo veel zin om naar stage te gaan. Het is er namelijk behoorlijk rustig en staan er heel veel stagiaires op de afdeling. Een voordeel ze mogen niet allemaal bij de premature kindjes. Ondanks dat is het wel leerzaam, zo heb ik vandaag medicatie moeten berekenen en mogen geven. Ik had gelukkig meteen goed berekend en de verpleegkundige vond het heel knap dat ik zo goed kon rekenen.
Verder heb ik op stage gezorgd voor een kindje van 2 weken oud die van kop tot teen onder de krentenbaard zit. Natuurlijk had ik wel beschermende kleding aan. Ik vond dit echt heel zielig voor dit kindje, want ze kunnen hier niet heel veel doen, behalve zalf smeren. Hij had dan ook al grote delen van zijn beentjes en armpjes open liggen. Gelukkig was het wel al aan de beterende hand. In het begin van de week was het namelijk nog erger.

’s Avonds heb ik alle opdrachten vanuit school afgemaakt en ingeleverd. Deze moeten echter nog verbeterd worden, maar dan ben ik daarna helemaal klaar met schoolwerk.
De rest van de avond heb ik nog film gekeken, maar halverwege ben ik gaan slapen.

22 juni: Laatste dag blok H
Vandaag was al weer mijn laatste dagje op de afdeling. Ik vind het deze keer echter niet zo heel erg, want ik kon niet echt heel veel doen op deze afdeling. Wel heb ik er heel veel geleerd over premature kindjes en over ziektes die baby’s kunnen krijgen.
Verder zijn er geen kindjes meer opgenomen vandaag, gelukkig. Wel zijn er twee naar huis gestuurd, waaronder een kindje dat fototherapie had gehad. Hierbij wordt het kindje onder een blauwe lamp geplaatst, waardoor de geelzucht afneemt. Dit is heel apart om te zien, maar werkt heel goed.
Dat was wel z’n beetje het hoogtepunt van de dag. De rest hebben we veel gezeten en op een kindje gepast.

’s Avonds hebben we weer Libanees brood gegeten, want dat wilde Sophie graag. Sophie woont vanaf morgen officieel niet meer bij ons in huis. We gaan dit weekend nog wel mee naar Accra met haar en komt ze nog een keer voor een paar dagen terug met haar moeder. Maar het “samenwonen” is nu toch echt voorbij, Laura, Tanne en ik blijven dan alleen over.
De rest van de avond hebben we dan ook gezellig nog wat gedronken en spelletjes gedaan.

Dit weekend gaan we zoals al gezegd naar Accra en volgende week sta ik op het lab. Dus ook de volgende blog zal wel weer een leuk verhaal worden. Maar hierop zal je weer ongeveer een week moeten wachten.

Doei!