Wat doen we nu echt.
Door: Britt
Blijf op de hoogte en volg Britt
18 Mei 2017 | Ghana, Golokuati
Hee,
Hierbij alweer de volgende blog, deze keer weer met een link voor de vlog van Tanne. De link is namelijk: Https://youtu.be/CJ9WSkdF94c
Sorry voor de lengte trouwens, want ik heb niet veel tijd gehad om alles erop te zetten.
Dag 11: weer een dag op stage
Vandaag weer vroeg op, want ik had weer stage. Dit keer duurde de rit naar het ziekenhuis wel erg lang, ongeveer een uur. We zijn denk ik wel een keer of 6 gestopt, of om mensen op te halen, ze af te zetten of spullen af te geven. Net iets na 8 uur waren we op stage, maar ze doen er hier totaal niet moeilijk over als je wat later bent.
Op stage was het best wel oké vandaag, er mochten 8 kinderen naar huis. Verder moesten van een aantal kinderen het verband verwisseld worden. Twee met ernstige brandwonden, ze zijn beide ongeveer voor 5 procent verbrand.
Was best heftig om te zien, maar wel super interessant.
’s Avonds hebben we jam gegeten, dit zit eruit als een wortel van een boom, maar smaakt een beetje naar een aardappel.
De rest van de avond hebben we met z’n alle Skipbo gespeeld en ik had de eerste gewonnen, daarna jammer genoeg niet meer. Het was echter wel gezellig.
Dag 12: Laatste dagje op de kinderafdeling
Vandaag al weer de laatste dag op de kinderafdeling. Volgende week ga ik naar de male ward (mannenafdeling). Hier heb ik ook best wel zin in, want ik heb al leuke verhalen van Tanne gehoord. Maar goed eerst mijn laatste dagje afmaken.
Ik heb weer alle verbandwissels mee gedaan. Verder ook een kindje opgenomen met verbranden billetjes. Ik moest meteen denken aan het spreekwoord, wie zijn billen brand moet op de blaren zitten, maar dat kennen ze hier niet. Maar goed deze hebben we dus ook zo goed mogelijk behandeld, maar omdat het kindje niet stil bleef zitten bij het infuusprikken lieten ze de wond onbedekt, want het zou te pijnlijk en vervelend zijn voor het kindje om het zonder verdoving te doen.
Vond het best apart, vooral omdat het overal stoffig is in en rondom het ziekenhuis. Verder nog een beetje met de kinderen gespeeld, dat wordt hier eigenlijk niet gedaan, maar is wel erg leuk.
Voor de rest het ik de gewoonlijk dingen gedaan in het ziekenhuis vandaag. Al met al was het een leuke week op de kinderafdeling.
Op de terugweg vanaf stage nog even wat boodschapjes doen en dan naar huis. Waar we vanavond gasten krijgen, namelijk Nel en haar man Gerard. Zij zijn ook coaches vanuit Ghanagangers, maar dan in Ada.
We eten dan ook weer Libanees brood met allerlei beleg. Super lekker en de rest van de avond maken we het gewoon gezellig.
Dag 13: Zwemmen
Het is vandaag eindelijk weekend, we konden dus weer een keer uitslapen. Jammer genoeg geld dat niet voor mij, want ik was weer eens om 7 uur wakker. Gelukkig waren Nel en Gerard ook al vroeg op, dus heb ik de ochtend wat met hun gepraat. Helaas was dit niet van lange duur, want ze wilde om 10 uur naar Kpando gaan. Daar zat ik dan weer in mijn eentje, want de rest lag nog in bed.
De rest van de ochtend heb ik me vermaakt met mijn boek lezen en film kijken. Rond 12 uur kwam de rest eindelijk uit hun kamer en besloten we te gaan zwemmen in Hohoe. Daar zit namelijk een hotel met een zwembad.
Rond 13.00 ging we dan echt zwemmen, goed ingesmeerd en met wat spullen in onze tas gingen we op weg.
Na ongeveer een half uur rijden waren we bij het hotel aangekomen, waar we konden zwemmen.
We hebben ons daar de hele middag goed kunnen vermaken en besloten dan ook om daar nog wat te eten. Ze hadden er namelijk pizza. Iedereen bestelde een pizza, maar jammer genoeg duurde het erg lang voor hij klaar was.
Het was namelijk al donker voor we klaar waren.
Halverwege kregen we echter pech. We stonden in de “middle of nowhere” zonder lantarenpalen, het was dus heel donker. We konden wel heel veel sterren zien en in de verte onweerde het.
Maar goed hoe moesten we nu verder…
De taxichauffeur probeerde zijn auto ondertussen te maken, maar dit ging niet lukken, want er was iets doormidden gebroken. Op zich niet vreemd, als je naar de auto’s hier kijkt dat er af een toe een kapot gaat.
We stonden er echter nog steeds, dus na een tijdje zijn wij ook uitgestapt en probeerde we die arme man te helpen een nieuwe taxi aan te houden.
Uiteindelijk stopte er een jonge man op een motor, maar ja daar kunnen we niet met z’n 4e op. Hij was echter wel bereid om op en neer te rijden naar het dorp voor ons en ons dan zo alle 4 in Golokuati te krijgen.
Net op het moment dat we wilde opstappen, stopte er ook een trotro. Deze was helemaal leeg en wilde ons alle 4 tegelijk wel wegbrengen. Dus dat deden we dan ook, nadat we de jonge man op de motor hartelijk hadden bedankt.
Eenmaal thuis van ons avontuur hebben we niet veel meer gedaan en zijn we gaan slapen.
Dag 14: Thuis chillen
Weer konden we uitslapen, maar weer was ik vroeg wakker. Het komt vooral omdat ze hier niet echt gordijnen kennen, of ja alleen om muggen tegen te houden. Maar die zijn totaal niet verduisterend. Dus als het licht wordt, word ik wakker. Meestal is dit rond 6 uur, half 7.
Ik ben weer op de bank gaan zitten en heb weer wat uit mijn boek gelezen en film gekeken. Laura en Sophie waren namelijk aan school aan het werken en Tanne lag zoals gewoonlijk nog in bed.
’s Middag en ’s avonds hebben we niet veel meer gedaan, want de stroom was door de regen weer eens uitgevallen. Dus het koken en eten ging in het donker. De rest van de avond was er ook geen stroom dus we zijn allemaal vroeg naar bed gegaan.
Dag 15: Eerste dagje op de mannenafdeling
Toen was het weer maandag, dus een nieuwe dag op stage en een nieuwe afdeling. Tanne’s spalkje was van het weekend afgebroken, dus zij zou later gaan. Want de tandarts is er pas vanaf 9 uur en dan kon ze dat doen voor ze naar stage ging. Dus Sophie en ik gingen alleen richting Hohoe. Daar moest ik alleen naar het ziekenhuis, maar dat is totaal niet erg.
Op de male ward (mannenafdeling) starten vandaag nog 2 verpleegkundige. Dit was voor mij wel een voordeel, want daardoor kreeg ik meteen een rondleiding. Of ja nadat de dokter langs was geweest. De dokter maakte echter niet eens heel de visite af, want hij werd weggeroepen maar zou later terugkomen. We hebben hem echter niet meer terug gezien.
Na de rondleiding moesten we de vitale functies (temperatuur, pols, ademhaling en bloeddruk) gaan opnemen bij iedere patiënt. We hebben hier denk ik een uur over gedaan, want er was maar 1 apparaat.
Nadat we dat hadden gedaan moesten we bij sommige patiënten verband aanbrengen of het wisselen. Hierin werd ik erg betrokken en mocht ik volop helpen.
Sommige wonden stinken trouwens echt héél erg.
Nadat we dat allemaal hadden gedaan was mijn dienst al afgelopen.
Samen met Tanne ben ik nog naar de markt geweest om groente te kopen, want we eten vanavond groentesoep met brood.
Verder hoopte ik dat de stroom het snel weer zou gaan doen, want deze was nog altijd weg.
Gelukkig ging rond 17.00 de stroom weer aan en hebben we water kunnen oppompen, want de tank was ook leeg. Nu konden we tenminste weer douchen en afwassen.
De rest van de avond hebben we ons een beetje vermaakt met een spelletje en films.
Dag 16: Wondzorg
Ik had vandaag wel zin om weer naar stage te gaan. Het is heel anders dan in Nederland, maar ik kan er wel veel van leren. Over hoe ze hier met patiënten omgaan, maar ook hun manier van zorg geven.
De dag begon met wachten, want de dokter kon er ieder moment aankomen. Even later was hij er dan ook. Hij heeft echter maar de helft van de ronde afgemaakt, want toen werd hij weggeroepen. Ik heb hem daarna ook niet meer teruggezien wat ik wel een beetje vreemd vond.
Verder heb ik de wond van een jongen mogen verzorgen, het was een open beenbreuk. Dit was de eerste keer voor mij dat ik zo iets zag, maar ik werd er goed in begeleid en er werd precies gezegd wat ik wel en niet kon doen.
Verder was het een rustige dag op de afdeling en heb ik wat met de verpleegkundige gesproken over de verschillen tussen ons land en Ghana. Ze waren erg geïnteresseerd in hoe wij dingen doen en hoe alles er bij ons uitziet.
Ook hebben Tanne en ik vandaag speelgoed gedoneerd aan de kinderafdeling. Ze waren er daar echt heel blij mee, want ze hebben bijna niks hier. Vooral niet omdat ze hun eigen afdeling aan het verbouwen zijn en de kinderen nu dus op een veel te kleine ruimte liggen.
Na stage zijn Tanne en ik naar huis gegaan en hebben niet veel meer gedaan, behalve in mijn boek lezen en wat spelletjes.
Dag 17: Tanne’s verjaardag
Het is een speciale dag vandaag, want Tanne wordt 19. Ik heb samen met de andere huisgenootjes een stoel versierd en wat cadeautjes ingepakt. Toen we daarmee klaar waren zijn we Tanne wakker gaan zingen, dit vond ze erg leuk.
Daarna moesten we echter gewoon naar stage.
Op stage was het voor mij een hele rustige dag, want de dokter zou langskomen, maar hij kwam maar niet. Ik heb hem mijn hele dienst niet gezien, maar dan gebeurt er dus ook niet veel op mijn afdeling. Alleen om 10 uur de vitale functies opnemen bij alle patiënten en de wondzorg.
Ik ben dan ook maar bij de wondzorg gaan helpen en heb weer veel kunnen leren.
Na stage zijn we echter met z’n alle, dus met zowel Laura en Sophie als met de studenten uit Nijwegen die ook in Hohoe stage lopen gaan eten bij Carlito. Carlito is een restaurantje waar je enorm lekkere pizza’s kan eten. Dit heb ik dan ook gedaan. Verder kun je er ook poolen. Dit was ook erg leuk, maar ik kan er niet zo veel van.
’s Avonds toen we terug waren hebben we hier nog wat gedronken met iedereen die zin had. Maar ik was best moe dus ben redelijk op tijd naar bed gegaan.
Al met al denk ik dat Tanne een leuke verjaardag heeft gehad en zijn we allemaal moe naar bed gegaan.
Tot de volgende keer!
Hierbij alweer de volgende blog, deze keer weer met een link voor de vlog van Tanne. De link is namelijk: Https://youtu.be/CJ9WSkdF94c
Sorry voor de lengte trouwens, want ik heb niet veel tijd gehad om alles erop te zetten.
Dag 11: weer een dag op stage
Vandaag weer vroeg op, want ik had weer stage. Dit keer duurde de rit naar het ziekenhuis wel erg lang, ongeveer een uur. We zijn denk ik wel een keer of 6 gestopt, of om mensen op te halen, ze af te zetten of spullen af te geven. Net iets na 8 uur waren we op stage, maar ze doen er hier totaal niet moeilijk over als je wat later bent.
Op stage was het best wel oké vandaag, er mochten 8 kinderen naar huis. Verder moesten van een aantal kinderen het verband verwisseld worden. Twee met ernstige brandwonden, ze zijn beide ongeveer voor 5 procent verbrand.
Was best heftig om te zien, maar wel super interessant.
’s Avonds hebben we jam gegeten, dit zit eruit als een wortel van een boom, maar smaakt een beetje naar een aardappel.
De rest van de avond hebben we met z’n alle Skipbo gespeeld en ik had de eerste gewonnen, daarna jammer genoeg niet meer. Het was echter wel gezellig.
Dag 12: Laatste dagje op de kinderafdeling
Vandaag al weer de laatste dag op de kinderafdeling. Volgende week ga ik naar de male ward (mannenafdeling). Hier heb ik ook best wel zin in, want ik heb al leuke verhalen van Tanne gehoord. Maar goed eerst mijn laatste dagje afmaken.
Ik heb weer alle verbandwissels mee gedaan. Verder ook een kindje opgenomen met verbranden billetjes. Ik moest meteen denken aan het spreekwoord, wie zijn billen brand moet op de blaren zitten, maar dat kennen ze hier niet. Maar goed deze hebben we dus ook zo goed mogelijk behandeld, maar omdat het kindje niet stil bleef zitten bij het infuusprikken lieten ze de wond onbedekt, want het zou te pijnlijk en vervelend zijn voor het kindje om het zonder verdoving te doen.
Vond het best apart, vooral omdat het overal stoffig is in en rondom het ziekenhuis. Verder nog een beetje met de kinderen gespeeld, dat wordt hier eigenlijk niet gedaan, maar is wel erg leuk.
Voor de rest het ik de gewoonlijk dingen gedaan in het ziekenhuis vandaag. Al met al was het een leuke week op de kinderafdeling.
Op de terugweg vanaf stage nog even wat boodschapjes doen en dan naar huis. Waar we vanavond gasten krijgen, namelijk Nel en haar man Gerard. Zij zijn ook coaches vanuit Ghanagangers, maar dan in Ada.
We eten dan ook weer Libanees brood met allerlei beleg. Super lekker en de rest van de avond maken we het gewoon gezellig.
Dag 13: Zwemmen
Het is vandaag eindelijk weekend, we konden dus weer een keer uitslapen. Jammer genoeg geld dat niet voor mij, want ik was weer eens om 7 uur wakker. Gelukkig waren Nel en Gerard ook al vroeg op, dus heb ik de ochtend wat met hun gepraat. Helaas was dit niet van lange duur, want ze wilde om 10 uur naar Kpando gaan. Daar zat ik dan weer in mijn eentje, want de rest lag nog in bed.
De rest van de ochtend heb ik me vermaakt met mijn boek lezen en film kijken. Rond 12 uur kwam de rest eindelijk uit hun kamer en besloten we te gaan zwemmen in Hohoe. Daar zit namelijk een hotel met een zwembad.
Rond 13.00 ging we dan echt zwemmen, goed ingesmeerd en met wat spullen in onze tas gingen we op weg.
Na ongeveer een half uur rijden waren we bij het hotel aangekomen, waar we konden zwemmen.
We hebben ons daar de hele middag goed kunnen vermaken en besloten dan ook om daar nog wat te eten. Ze hadden er namelijk pizza. Iedereen bestelde een pizza, maar jammer genoeg duurde het erg lang voor hij klaar was.
Het was namelijk al donker voor we klaar waren.
Halverwege kregen we echter pech. We stonden in de “middle of nowhere” zonder lantarenpalen, het was dus heel donker. We konden wel heel veel sterren zien en in de verte onweerde het.
Maar goed hoe moesten we nu verder…
De taxichauffeur probeerde zijn auto ondertussen te maken, maar dit ging niet lukken, want er was iets doormidden gebroken. Op zich niet vreemd, als je naar de auto’s hier kijkt dat er af een toe een kapot gaat.
We stonden er echter nog steeds, dus na een tijdje zijn wij ook uitgestapt en probeerde we die arme man te helpen een nieuwe taxi aan te houden.
Uiteindelijk stopte er een jonge man op een motor, maar ja daar kunnen we niet met z’n 4e op. Hij was echter wel bereid om op en neer te rijden naar het dorp voor ons en ons dan zo alle 4 in Golokuati te krijgen.
Net op het moment dat we wilde opstappen, stopte er ook een trotro. Deze was helemaal leeg en wilde ons alle 4 tegelijk wel wegbrengen. Dus dat deden we dan ook, nadat we de jonge man op de motor hartelijk hadden bedankt.
Eenmaal thuis van ons avontuur hebben we niet veel meer gedaan en zijn we gaan slapen.
Dag 14: Thuis chillen
Weer konden we uitslapen, maar weer was ik vroeg wakker. Het komt vooral omdat ze hier niet echt gordijnen kennen, of ja alleen om muggen tegen te houden. Maar die zijn totaal niet verduisterend. Dus als het licht wordt, word ik wakker. Meestal is dit rond 6 uur, half 7.
Ik ben weer op de bank gaan zitten en heb weer wat uit mijn boek gelezen en film gekeken. Laura en Sophie waren namelijk aan school aan het werken en Tanne lag zoals gewoonlijk nog in bed.
’s Middag en ’s avonds hebben we niet veel meer gedaan, want de stroom was door de regen weer eens uitgevallen. Dus het koken en eten ging in het donker. De rest van de avond was er ook geen stroom dus we zijn allemaal vroeg naar bed gegaan.
Dag 15: Eerste dagje op de mannenafdeling
Toen was het weer maandag, dus een nieuwe dag op stage en een nieuwe afdeling. Tanne’s spalkje was van het weekend afgebroken, dus zij zou later gaan. Want de tandarts is er pas vanaf 9 uur en dan kon ze dat doen voor ze naar stage ging. Dus Sophie en ik gingen alleen richting Hohoe. Daar moest ik alleen naar het ziekenhuis, maar dat is totaal niet erg.
Op de male ward (mannenafdeling) starten vandaag nog 2 verpleegkundige. Dit was voor mij wel een voordeel, want daardoor kreeg ik meteen een rondleiding. Of ja nadat de dokter langs was geweest. De dokter maakte echter niet eens heel de visite af, want hij werd weggeroepen maar zou later terugkomen. We hebben hem echter niet meer terug gezien.
Na de rondleiding moesten we de vitale functies (temperatuur, pols, ademhaling en bloeddruk) gaan opnemen bij iedere patiënt. We hebben hier denk ik een uur over gedaan, want er was maar 1 apparaat.
Nadat we dat hadden gedaan moesten we bij sommige patiënten verband aanbrengen of het wisselen. Hierin werd ik erg betrokken en mocht ik volop helpen.
Sommige wonden stinken trouwens echt héél erg.
Nadat we dat allemaal hadden gedaan was mijn dienst al afgelopen.
Samen met Tanne ben ik nog naar de markt geweest om groente te kopen, want we eten vanavond groentesoep met brood.
Verder hoopte ik dat de stroom het snel weer zou gaan doen, want deze was nog altijd weg.
Gelukkig ging rond 17.00 de stroom weer aan en hebben we water kunnen oppompen, want de tank was ook leeg. Nu konden we tenminste weer douchen en afwassen.
De rest van de avond hebben we ons een beetje vermaakt met een spelletje en films.
Dag 16: Wondzorg
Ik had vandaag wel zin om weer naar stage te gaan. Het is heel anders dan in Nederland, maar ik kan er wel veel van leren. Over hoe ze hier met patiënten omgaan, maar ook hun manier van zorg geven.
De dag begon met wachten, want de dokter kon er ieder moment aankomen. Even later was hij er dan ook. Hij heeft echter maar de helft van de ronde afgemaakt, want toen werd hij weggeroepen. Ik heb hem daarna ook niet meer teruggezien wat ik wel een beetje vreemd vond.
Verder heb ik de wond van een jongen mogen verzorgen, het was een open beenbreuk. Dit was de eerste keer voor mij dat ik zo iets zag, maar ik werd er goed in begeleid en er werd precies gezegd wat ik wel en niet kon doen.
Verder was het een rustige dag op de afdeling en heb ik wat met de verpleegkundige gesproken over de verschillen tussen ons land en Ghana. Ze waren erg geïnteresseerd in hoe wij dingen doen en hoe alles er bij ons uitziet.
Ook hebben Tanne en ik vandaag speelgoed gedoneerd aan de kinderafdeling. Ze waren er daar echt heel blij mee, want ze hebben bijna niks hier. Vooral niet omdat ze hun eigen afdeling aan het verbouwen zijn en de kinderen nu dus op een veel te kleine ruimte liggen.
Na stage zijn Tanne en ik naar huis gegaan en hebben niet veel meer gedaan, behalve in mijn boek lezen en wat spelletjes.
Dag 17: Tanne’s verjaardag
Het is een speciale dag vandaag, want Tanne wordt 19. Ik heb samen met de andere huisgenootjes een stoel versierd en wat cadeautjes ingepakt. Toen we daarmee klaar waren zijn we Tanne wakker gaan zingen, dit vond ze erg leuk.
Daarna moesten we echter gewoon naar stage.
Op stage was het voor mij een hele rustige dag, want de dokter zou langskomen, maar hij kwam maar niet. Ik heb hem mijn hele dienst niet gezien, maar dan gebeurt er dus ook niet veel op mijn afdeling. Alleen om 10 uur de vitale functies opnemen bij alle patiënten en de wondzorg.
Ik ben dan ook maar bij de wondzorg gaan helpen en heb weer veel kunnen leren.
Na stage zijn we echter met z’n alle, dus met zowel Laura en Sophie als met de studenten uit Nijwegen die ook in Hohoe stage lopen gaan eten bij Carlito. Carlito is een restaurantje waar je enorm lekkere pizza’s kan eten. Dit heb ik dan ook gedaan. Verder kun je er ook poolen. Dit was ook erg leuk, maar ik kan er niet zo veel van.
’s Avonds toen we terug waren hebben we hier nog wat gedronken met iedereen die zin had. Maar ik was best moe dus ben redelijk op tijd naar bed gegaan.
Al met al denk ik dat Tanne een leuke verjaardag heeft gehad en zijn we allemaal moe naar bed gegaan.
Tot de volgende keer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
